Levensmoed
Een paapje* ging daaglijks onverpoosd
voor haar gezin op pad,
daar zij in de stee van eigen kroost
de zorgen voor een koekoek had,
die onvoorstelbaar vrat.
De echte moeder van dit dier,
zong luid van vroeg tot laat;
ze deed het wis met veel plezier
en met gevoel voor toon en maat
in allerhoogste graad.
Maar legde hier en daar een ei
in dit en ’n ander nest
en riep daar tweemaal ‘ koekoek’ bij,
dat is: ‘ Ik vind het verder best,
zorg jij maar voor de rest!’
Zo ging dat – en zo gaat ’t vaak
op onze levensreis;
de ene zingt en leeft maar raak,
de ander wordt van zorgen grijs!
Wie dat begrijpt is wijs…
1954
*Het paapje - saxicola rubreta - is een zangvogeltje.