Herinnering aan Corrie Martijn.
Voor Hannie de J.
In stilgedenken teruggeschreden
tot alweer veertig jaar geleden,
hoor ik, Hannie, ook een cello zingen
van alle blijd'en droeve
dingen
waarvan een cello zingen kan...
en - God, wat had ik haar lief!
Als ik haar dan in toegewijde,
te korte uren, begeleidde,
zacht dromend van heur blonde
haren,
die als rijp koren lichtend
waren
te saam in Brahms'of
Schumanns ban...
O God, wat had ik haar lief!
Haar spel, zo passievol en teder
zo innig zuiver, hoord' ik
weder
van jou! Ik mocht door jou mij
wanen
terug bij haar... en warme
tranen
ontvielen mij, een oude man,
want God, wat had ik haar
lief!
21 Sept. 1974